გულითა და სულით მოგისურვებთ განგებისგან ზეციდან მოვლენილ და კაცთა მოდგმის ქცევაში გამოვლენილ ამქვეყნიურ სიკეთეს.
სიყვარულითა და საუკეთესო სურვილებით,
თემურ მასხულია
ვაჟას ტკივილი
დაღამდა, წვრილნი ვარსკვლავნი, აყვავდნენ, დასხდნენ ცაზედა,
მეც ჩამოუჯექ, გავხედე, არსად სჩანს ჩემი ქვეყანა,
გაოგნებული გავსცქერი, ხილვასა გონებისასა:
ბნელ ხევზე მოჰყეფს მდინარე, გულამღვრეული ჯავრითა,
გადმოხრილიყვნენ მთანიცა, ხელ-პირს იბანდნენ წყალზედა.
ღამის წყვდიადში ჩაფლული, გამტკნარებული სახითა,
მოსჩანს ბნელეთის ქვეყანა, სალის კლდეების ტახტითა.
მაგრამ გაჩნდება ჯანღი რამ, კურუმად შავის ფერითა,
დაეფარება სანახავს წერა-მწერალის წერითა.
ბნელ ხევზე მოჰყეფს, მოლეწავს, გულამღვრეული ჯავრითა,
არას სჭრის ხვეწნა-მუდარა, ვერას დაუდებ ძალადა,
ანგრევს, შლის, ყოველ სიკეთეს, ბედი მოსულა ავადა,
გაოგნებული გავსცქერი, არსად სჩანს ჩემი ქვეყანა.